پرورش گیاه اقاقیا
پرورش گیاه اقاقیا : اصولا لغت اقاقیا که ظاهرا از Acacia فرانسوى گرفته شده در فارسى مورد استعمال متفاوتى با عربى و با لاتین آن دارد.
از پیشنهاد علمى اصولا آکاسیا به گونه‌هاى مختلف درخت یا درختچه‌هایى گفته مى‌شود که در سنگال و صحراى غربى و مناطق استوایى افریقا و هم چنین در جنوب ایران مى‌روید و به فارسى به آن‌ها اکاسیاى عربى مى‌گویند و از آن ها صمغ عربى گرفته مى‌شود.
در کتب طب سنتى لغت اقاقیا براى عصاره‌ی غلاف سبز دانه‌هاى اکاسیاى عربى بکار برده مى‌شود؛
ولی در فارسى اقاقیا به درختى گفته مى‌شود که در اغلب مناطق انتشار دارد و در حقیقت آکاسیاى کاذب مى‌باشد که شرح آن در این مطلب آمده می باشد.
مشخصات
درخت اقاقیا درختى می باشد با گلهاى قشنگ و برگ‌هاى آن در بهار زیاد قشنگ به رنگ سبز جالبى بیرون مى‌آید.
درخت اقاقیا از جمله درختان مقاومی می باشد که بمنظور قشنگ سازی فضای سبز و کنترل فرسایش خاک و احیای اراضی کشت میشود و می تواند مشکل کمبود نیتروژن خاک را هم مرتفع نماید .
بلندى آن ۲۷ – ۱۰ متر می باشد، خاردار مى‌باشد. برگ‌ها متناوب و دیر خزان متشکل از برگچه‌هاى کوچک متقابل شانه‌اى فرد، بیضى شکل که سطح زیر آن سبز خاکسترى و روى آن سبز تیره می باشد.
شاخه‌هاى برنا آن شکننده، گلهاى آن که از ۶ – ۴ سالگى آغاز و ظاهر مى‌شود معمولا هر ساله در اواخر اردیبهشت‌ماه (در مناطق معتدل) بیرون مى‌آید.
رنگ آن ها سفید خوشه‌اى می باشد و این گل ها بسیارمعطّر مى‌باشد. میوهء آن غلافى به رنگ قهوه‌اى می باشد به طول حدود ۸ سانتیمتر وعرض یک سانتیمتر که در آن ۱۲ – ۱۵ دانه گرد پهن نازک قرار دارد و معمولا در آبان‌ماه مى‌رسد.
گل اقاقیا به سبب نوش فراوانى که دارد جاذب زنبور عسل می باشد.
اقاقیا داراى واریته‌هایى با گل هاى قرمز و ارغوانى هم مى‌باشد. تکثیر اقاقیا از راه بذر به سهولت انجام مى‌گیرد و نهال‌هاى برنا ۳ – ۲ هفته پس از کاشت ظاهر مى‌شوند.
اقاقیا داراى ریشه‌هاى عمیق پراکنده و از درختان زیاد مقاوم به خشکى می باشد. بدیهى می باشد در مناطق با آب و هواى خشک رشد آن بطئى خواهد بود.
درخت اقاقیا بومى امریکاى شمالى می باشد ولى در پایان نواحى اروپا و آسیا انتشاردارد در ایران هم عملا در پایان مناطق ایران مى‌روید.
اقاقیا حاوی ترکیبی می باشد که در تسکین التهاب غشاء مخاط دهان موثر می باشد.
به همین دلیل می باشد که در گذشته از این گیاه برای درمان زخم، زخم دهان و علائم سرماخوردگی استفاده می‌شد
ترکیبات شیمیایى
در ریشه و پوست و دانه درخت اقاقیا ماده‌اى به نام روبین و در ورق و گل آن هم گلوکوزیدى به نام روبى‌نین می باشد که هر دو مادهء سمّى هستند و به همین علت در مصارف درمانى میبایست احتیاط شود و از مقدار مجاز خوراک آن تجاوز نشود و ذیل پیشنهاد دکتر مصرف شود.
در دانه اقاقیا در حدود ۳۰ درصد مواد روغنى وجود دارد و اگر ماده تلخ و سمّى آن را جدا کنند از دانه اقاقیا آردى تهیه مى‌شود که مى‌توان به آرد گندم براى طبخ نان اضافه کرد و نان چرب لذیذى به‌دست مى‌آید.
خواص
از گل درخت اقاقیا و پوست و ورق آن بصورت دم‌کرده استفاده مى‌شود.
* دم کرده ۱۲ گرم ورق خشک اقاقیا در ۱۵۰ گرم آب جوش اگر صبح ناشتا خورده شود براى اختلال صفرا موثر می باشد و اگر ۱۲ گرم گل آن را در ۱۵۰ گرم آب جوش دم کنند و پیش از ناهار و شام بخورند آرام‌کننده، مقوى و قابض می باشد و در عین حالا رفع صفرا مى‌کند و لینت مى‌دهد.
* دم کرده پوست درخت به مقدار کم آن ملیّن می باشد واگر زیادتر مصرف شود مسهل قوى و قى‌آور می باشد و اگر خیلى فراوان مصرف شود مسمومیت درست کردن مى‌کند.
* دم کرده ۲۰ گرم گل اقاقیا در یک لیتر آب جوش نوعى نوشابه تونیک مى‌شود که براى رفع کم‌خونى و رفع ترشحات سفید زنانگى ۱ فنجان پیش از غذا مى‌خورند.
* در چین گلهاى درخت اقاقیا را با گوشت پخته و سوپ آن را براى معالجه بیمارى‌هاى چشم مى‌نوشند.
* از گل اقاقیا در تهیه محلول‌هاى زیبایى و براى تولید تنتور زرد رنگى براى رنگ نمودن ابریشم و کاغذ و پنبه استفاده مى‌شود.
خواص درمانی اجزای مختلف گیاه اقاقیا
خواص درمانی گل:
آهسته کننده، مقوی، قابض، نرم کننده و صفرابر
برگ:
ضد اسپاسم، ملین و صفرابر
پوست:
مقوی و ملین ملایم . امروزه به علت دانستن ترکیبات سمی مصرف درمانی آن زیاد محدود گشته می باشد .
موارد استعمال در پزشکی سنتی: به عنوان قابض، صفراآور، پیشاب آور، قی آور، نرم کننده پوست، ملین، میکروب کش، آهسته بخش و نیرو بخش.
مقدار و دستور مصرف : ۴ – ۳ گرم روزی سه بار بصورت دم کرده .
اقاقیای توپی(پیوندی):
دانستنیهای علمی : اقاقیا گیاهی سریع الرشد که بومی جنوب آمریکا می باشد.
اقاقیای توپی مورد علاقه ی بسیاری از طراحان پارکهای قشنگ یا خیابان های شهری می باشد .
تا کنون ۲۰ گونه اقاقیا شناخته شده می باشد.
با اینکه زادگاه اولین این گیاه آمریکا می باشد ، امروزه در بیشتر تر نقاط کره ی زمین از جمله ایران ، این گیاه یافت میشود و آن را به عنوان یک درخت زینتی و هم صنعتی بکار می گیرند.
واریته های بیشماری از این گیاه شامل انواع بدون خار و مجنون موجود می باشد. واریته گل صورتی، دارای گل های صورتی رنگ معطر، از گونه نام برده، بیشترکاشت میشود.
خصوصیات ظاهری :
اقاقیا گیاهی ورق ریز بوده و هم خانواده نخود و لوبیا می باشد.
خوشه های معطر گلها از آن آویزان می باشد و معمولا خوشه های گل سفید رنگ دیده میشود و در گونه های پرورش یافته ی این گیاه رنگ های دیگر هم دیده میشود .
در اروپای غربی درخت مورد علاقه پارکها می باشد. این گیاه درخت یا درختچه ای زینتی و گلدار می باشد و ارتفاع این گیاه ، گاهی به ۲۵ تا ۳۰ متر هم می رسد.
میوه ی اقاقیا دارای پوستی صاف و قهوه ای رنگ به شکل نیام بوده که حاوی چندین دانه می باشد . ریشه های اقاقیا گسترده و فیبری با عمق متوسط و گره های تثبیت کننده نیتروژن هستند.
ورق های اقاقیای معمولی مرکب و به رنگ سبز نزدیک به آبی می باشد و هر ورق از ۶ تا ۲۰ برگچه ی گرد و کوچک تشکیل شده می باشد .
گل های سفید، درشت و خوشبوی آن به شکل خوشه ای از ساقه ها آویزان بوده و نمای زیاد زیبایی از این درخت بر مکان می گذارند.
شرایط محیط رشد:
اقاقیا گرما و سرمای شدید را تحمل کرده و در خاک های خشک و ضعیف هم پسندیده رشد میکند. در جا آفتابی، در هر نوع خاک به شرط آن که غرقاب نباشد رشد میکند.
حداقل دمای قابل تحمل ان ۱۵ـ درجه سانتیگراد می باشد. شاخه‌های درخت شکننده هستند و امکان دارد در اثر بادهای شدید آسیب مشاهده کنند.
اقاقیا در هوای خشک و آفتابی به خوبی رشد میکند و در روزهای اولین خرداد ماه گل میدهد . این گیاه در خاک های آهکی و شیرین و حاصلخیز ، که آب زیاد در خود نگاه نمی دارد ، پسندیده رشد میکند .
گلفروشی آنلاین گل نارین آماده خدمات رسانی در زمینه انواع دسته گل، سبد گل، تاج گل، باکس گل، گیاهان آپارتمانی و … به شما مشتریان عزیز می باشد.
جهت مشاهده و سفارش، به قسمت فروشگاهی سایت مراجعه نمایید.
———————————————————————————
مطالب مرتبط:
